Аўтар: Яўгенія Ахоціна
Валеры Гапееў «Мая мілая ведзьма» ( «Мастацкая літаратура» , 2018).
Кніга «Мая мілая ведзьма» атрымала ў 2018 годзе прэмію Цёткі ў намінацыі «Лепшая кніга для дзяцей і падлеткаў». Хоць я і не дзіцё і не падлетак, а прыдзірлівая кніжная ледзі, кніга мне вельмі спадабалася. Зараз раскажу чаму.
⠀
З сучаснай літаратурай сітуацыя прыблізна аднолькавая: ідэальныя вёскі з традыцыямі, прыкладныя бацькі, выдатныя настаўнікі, сумленныя вучні, любімая праца, ззяючыя родныя мясціны, нават праблемы і тыя занадта паэтычна-рамантычныя. Усе такое гладзенькае і прычэсанае, што нават сумна. Так можа быць толькі ў кнізе, недзе ў паралельным свеце. Але не тут. Не зараз.
⠀
У Гапеева ўсё інакш. Яго героі-вучні сядзяць у «Кантакціку» Валеры Гапееў «Мая мілая ведзьма» ( «Мастацкая літаратура» , 2018). , глядзяць «Игру престолов» , робяць буцеры і ненавідзяць рыбныя катлеты ў школьнай сталоўцы. Выскачка-прыгажуня класа Віялета (зорка туалета) строіць козні новенькай канкурэнтке. Страшная бібліятэкарка дастае эсэмэскамі ў вайберы за нездадзеную кніжку, а класуха вечна нарвуецца і над кожным трасецца. Чытаеш — і толькі адна думка: «О, і ў нас такое было!» І было ж…» 🙂
⠀
Чытаеш, падстаўляеш свае імёны, свае знаёмыя твары — і гэта ўжо твая гісторыя.
⠀
Гэта кніга пра школу, пра сяброўства, пра суполкі, пра падлеткавыя заскокі, пра юнацкі максімалізм, пра першыя цяжкія рашэнні і, канешне ж, пра каханне.
⠀
Гэта не школьны раманчык с банальным сюжэтам, а добры твор, які падымае пытанні пра абавязак перад традыцыямі і роднымі людзьмі, пра адказнасць за свае ўчынкі, пра правільнасць паводзінаў у адносінах да іншых, пра цяжкасць выбару.
⠀
Я знайшла ў творы многа разумных думак, якія пададзены ў простай форме, без філасофскіх загагулін. Чытаеш, адпачываеш, успамінаеш і усміхаешся — гэта такая кніга. І для дзяцей і для дарослых. Для зімовага вечара. ⠀
А зараз пытанні на засыпку: ці чулі пра гэтага аўтара? І што апошняе чыталі на беларускай мове?
ЧИТАТЬ ЕЩЁ:
ШТО НАЙЧАСЦЕЙ ЧЫТАЛІ НА БЕЛАРУСКАЙ МОВЕ Ў 2020-м
Гэты год быў адметны для беларусаў, што добра заўважна па чытацкіх перавагах. Беларусы шукалі ў кнігах той настрой, які пануе вакол нас.
ЧТО ПОЧИТАТЬ ОСЕНЬЮ?
Как по мне, осень — идеальное время для чтения. Что-то особенное происходит в атмосфере — и самые незначительные мелочи окрашиваются в рыжий цвет уюта.
